Summary – เรื่องนี้เฮนรี่อายุ20 ปีเตอร์อายุ19 นะคะส่วนเอซร่า18และคุณโลแกน37 เรามาพังกำแพงศีลกันเถอะ
Into
“แม่ครับบบบบ!!!! เฮนรี่แกล้งผมอีกแล้ว” ปีเตอร์ตะโกนมาจากชั้นบนของบ้าน ผู้เป็นแม่ได้แต่ส่ายหัวอย่างระอาให้กับลูกชายทั้งสองของเขา มาร์ธาเป็นคุณแม่ลูกสอง เป็นผู้ชายทั้งคู่คนโตชื่อ ‘เฮนรี่’ และคนเล็กชื่อ ‘ปีเตอร์’ ทั้งสองมีทุกอย่างที่เกือบจะคล้ายกันทั้งหมด มีเพียงอย่างเดียวที่ไม่เหมือนกันคือ หน้าตา เฮนรี่มีดวงตาสีฟ้าที่มีสีน้ำตาลปน หน้าตาของเขาจะมาทางแม่ ส่วนปีเตอร์มีดวงตาสีน้ำตาลและหน้าตาจะออกไปทางพ่อ
“ปีเตอร์เริ่มก่อนนะครับ!!” คราวนี้เป็นเสียงเฮนรี่ตะโกนกลับมาบ้าง มาร์ธาเจอเหตุการณ์แบบนี้ทุกวัน ลูกชายทั้งสองของเขาชอบที่จะทะเลาะกันมากกว่ารักกันซะอีก และเรื่องที่ทะเลาะก็มีแต่เรื่องเดิมๆ มาร์ธาละจากการทำอาหาร เขาเดินขึ้นไปที่ชั้นสองห้องของลูกชายตัวแสบ
“ คราวนี้ทะเลาะอะไรกันอีกล่ะ!!! ปีเตอร์ลงมาจากตัวเฮนรี่เดี๋ยวนี้เลยนะ” บางทีเขาก็กลัวว่าสักวันลูกชายสองคนของเขาจะได้กันเองซะมากกว่า ส่วนเรื่องทะเลาะของสองพี่น้องคู่นี้ก็คือปีเตอร์มักจะชอบไปกวนเฮนรี่โดยการหอมแก้ม จูบหน้าผาก เอามือล้วงไปบีบหน้าอกเฮนรี่และที่ร้ายแรงที่สุดคือปีเตอร์จูบพี่ชายของเขา มาร์ธาต้องเห็นภาพแบบนี้ทุกวันเพียงแค่ภาพที่เห็นก็จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ
“แม่จ๋า เฮนรี่ดีดหน้าผากผมอ่ะ” ปีเตอร์รีบลงจากตัวของเฮนรี่และวิ่งมาเกาะแขนผู้เป็นเป็นแม่ พลางถูหน้าไปมาที่แขนของมาร์ธา
“สมควรไหมล่ะ ไปแกล้งพี่เขาทำไมหืม?” มาร์ธาพูดพร้อมลูบเรือนผมสีเงินของลูกชาย
“ก็เฮนรี่ชอบทำตัวน่ารัก” ปีเตอร์ตอบแม่ของเขา แล้วหันไปขยิบตาให้เฮนรี่
“ฉันทำตัวปกติ แต่นายนั่นแหละที่ชอบมาลุ่มล่ามกับฉันไอ้น้องบ้า!!” เฮนรี่ด่าน้องชายของเขากลับไป แต่คนโดนด่าเหมือนจะไม่สะทบสะท้านอะไร
“พูดยังงี้อยากโดนน้องชายปล้ำหรอครับ”
“แม่ดูมันพูดดิ ไอ้น้องลามก!!”
“โอ้ยยยยย พอเลยๆไม่ต้องเถียงกัน ปีเตอร์ลูกพูดแบบนี้ได้ไปนั่นพี่เรานะ” มาร์ธามองลูกชายคนเล็กที่เกาะแขนของเขาทำหน้าตาไม่พอใจ “วันนี้ทำตัวดีๆกันหน่อยล่ะ แม่มีแขกมาบ้าน”
“ใครครับแม่?” เฮนรี่เดินเข้ามากอดแขนแม่เขาอีกคน
“เขาเป็นรุ่นน้องพ่อเราน่ะ”
“เขามาทำอะไรฮะ?” ปีเตอร์เอียงคอมองแม่ของเขาอย่างสงสัย
“เขาจะพาลูกชายเขามาทำความรู้จักกับเราสองคนไง”
“ผมไม่ให้เขารู้จักเฮนรี่หรอกนะ ผมหวง!” ปีเตอร์ปล่อยแขนมาร์ธา ก่อนจะเดินอ้อมมา กอดเฮนรี่จากด้านหลัง อีกฝ่ายก็ปล่อยให้คนเป็นน้องกอดไม่ได้ขัดขืนอะไร
“ไม่ได้ เสียมารยาท! เดี๋ยวทุ่มครึ่งเขาจะมาแล้ว แม่หวังว่าเราสองคนจะไม่ทำให้แม่อายนะ” พูดจบคนเป็นแม่ก็เดินออกจากห้องไปโดยไม่ฟังเสียงค้านของสองพี่น้อง
“เฮนรี่เบื่อใช่ป้ะ” ปีเตอร์เอาคางเกยไหล่ของเฮนรี่และถูหน้าของเขาไปมากับหน้าเฮนรี่
“อืม” เฮนรี่ตอบสั้นๆอย่างเบื่อหน่าย
“งั้นเรามาวางแผนให้คืนนี้สองพ่อลูกที่จะมาบ้านเราจดจำไปตลอดชีวิตกันเถอะ” เฮนรี่หันไปมองปีเตอร์อย่างสงสัย คนเป็นน้องเพียงแค่ยักคิ้วและยิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์
“นายจะทำอะไร?”
“ให้ผมจูบก่อนดิเดี๋ยวผมบอก”
“ไปไกลๆตีนเลยไป!” เขาแกะมือของปีเตอร์ออกจากเอวแล้วเดินไปนอนที่เตียงของตัวเอง
“ไม่อยากรู้แผนผมหรอ?” ปีเตอร์ปีนขึ้นไปบนเตียงของเฮนรี่ แม่เขาซื้อเตียงสองชั้นมาให้และตกลงกันว่าปีเตอร์นอนชั้นล่างส่วนเฮนรี่นอนชั้นบน แต่ผลสุดท้ายเตียงชั้นล่างมีไว้เก็บของเพราะทุกคืนปีเตอร์จะขึ้นมานอนกับพี่ชายของเขา
“ไม่อยากรู้”
“ไม่อยากโดนจูบอ่ะดิ” เฮนรี่เลือกที่จะไม่ตอบเขาหยิบหนังสือข้างตัวขึ้นมาอ่านโดยไม่สนใจน้องชาย “ไม่จูบก็ได้ ทีนี้มาร่วมแผนกับผมเถอะนะ” จริงๆแผนของเขาก็ทำคนเดียวได้สบายแต่ที่ต้องเอาเฮนรี่มาร่วมแผนด้วยก็เพราะถ้าโดนแม่ด่าเฮนรี่จะได้โดนด้วย
“ก็ได้ ว่ามา..” เฮนรี่วางหนังสือลง เขาหันหน้ามาเผชิญกับคนน้อง
“แผนมีอยู่ว่า….”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“เป็นไงล่ะ บอกแล้วแผนนี้สำเร็จแน่ๆ เขาจะจำไปตลอดชีวิต เหอะ!แล้วเป็นไงแผนล่ม แถมยังโดนแม่ด่าอีกฉันไม่น่าร่วมแผนไร้สาระกับนายเลยปีเตอร์” ตอนนี้ปีเตอร์คิดว่าเขามีแม่สองคน เมื่อกี้ก็โดนแม่ด่า นี่ยังมาโดนพี่ชายด่าอีก ที่โดนก็ไม่ใช่เรื่องอะไร ก็เรื่องแผนของเขาเองนี่แหละ ปีเตอร์วางแผนไว้ว่าเขาจะให้เฮนรี่ล่อแม่ให้ออกไปนอกบ้าน แล้วเขาจะจัดการปรุงอาหารที่แม่เตรียมไว้จากอร่อยให้เป็นไม่อร่อย นอกจากจะเปลี่ยนรสชาติอาหารค่ำแล้ว เขายังแอบตัดขาเก้าอี้ไม้และทากาวตราช้างไว้ในรองเท้าที่สำหรับใส่ในบ้าน แต่ผลสุดท้ายแม่ดันมาเจอพอดี ปีเตอร์และเฮนรี่เลยโดนเทศน์ยาว
“พี่จะมาบ่นผมต่อจากแม่ทำไมเนี่ย”
“ก็มันน่าโดนบ่นไหมล่ะ!!”
“เฮนรี่ ปีเตอร์ลงมาข้างล่างเดี๋ยวนี้ ด่วน!!!!” เสียงแม่ดังขึ้นมาจากชั้นล่าง ทำให้สองพี่น้องที่เถียงกันอยู่ทำหน้าอย่างเซ็งๆก่อนจะเดินลงไปตามที่แม่สั่ง
“มาแล้วครับ” เฮนรี่เดินนำก่อนและตามด้วยปีเตอร์ ทั้งคู่นั่งลงที่โซฟาตัวใหญ่กลางบ้าน
“ไม่ต้องนั่งเลยลุกๆ เฮนรี่ไปเตรียมขนมในครัวมา ส่วนปีเตอร์ลูกไปเอาชากับแก้วมา แม่จะไปเปิดประตู” มาร์ธาสั่งลูกชายเสร็จ ทั้งสองก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ครัว ส่วนเขาก็ไปเปิดประตูต้อนรับแขก
“สวัสดีค่ะ คุณโลแกน” มาร์ธายิ้มให้คนตรงหน้า
“สวัสดีครับ เรียกผมแค่โลแกนดีกว่าครับ” โลแกนยิ้มตอบอย่างเป็นมิตร “อ่อและนี่ลูกชายผมเอซร่าครับ”
“สวัสดีครับคุณน้าคนสวย” เอซร่าพูดพร้อมโค้งให้มาร์ธา
“สวัสดีจ่ะ มีชมกันด้วยนะ เข้าบ้านก่อนดีกว่าค่ะแล้วค่อยคุยกันต่อ” เมื่อทักทายกันเสร็จมาร์ธาก็พาโลแกนและเอซร่ามานั่งพักที่โซฟาในห้องนั่งเล่น “เดี๋ยวขอตัวไปดูลูกชายในครัวสักครู่นะนะคะ”
“เฮนรี่ ปีเตอร์ทำไมไม่เอาชากับขนมออกไป!!!” เมื่อเข้ามาถึงในครัวมาร์ธาก็เริ่มดุลูกชายทั้งสองของเขาทันที
“แม่อย่าพึ่งบ่นสิ ก็ชามันเย็นแล้วผมเลยอุ่นใหม่ให้” มาร์ธาทำหน้าอย่างไม่เชื่อที่ลูกชายคนเล็กพูด เขาเดินไปเทชาใส่ถ้วยแล้วยกขึ้นดื่มเพื่อพิสูจน์ก่อนจะรู้ว่าปีเตอร์พูดจริง
“ผมให้เฮนรี่อุ่นชาให้ ผมไม่ได้ทำอะไรกับชาเลยนะ แม่มองผมเป็นเด็กไม่ดีไปแล้วหรอ” ปีเตอร์พูดอย่างเศร้าๆ
“แม่ขอโทษนะ ไหนๆคนเก่งยิ้มให้แม่ดูหน่อยสิ” ปีเตอร์ยังคงทำหน้าเศร้า จนแม่เขาต้องงัดหมัดเด็ดขึ้นมา “โอ๋ๆเดี๋ยวคืนนี้แม่ให้เฮนรี่ใส่แค่บ็อกเซอร์นอนกับเราดีไหม”
“ดีที่สุดครับ/แม่ฮะ!!!” ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกันแต่แค่อารมณ์ของน้ำเสียงไม่เหมือนกัน
“เอาหน่าเฮนรี่ทำเพื่อแม่หน่อย เอาล่ะนี้ไปเสิร์ฟชากับขนมได้แล้ว” เมื่อพูดจบผู้เป็นแม่ก็เดินนำออกจากครัวไป
“เฮนรี่คืนนี้อย่าลืมนะครับ” ปีเตอร์ยกยิ้มอย่างดีใจก่อนจะเดินตามแม่ออกไป
“ไอ้…ไอ้!!! ไอ้คนไม่ดี!”
“ชาเบอร์รี่มาแล้วครับ” ปีเตอร์เดินถือถาดถ้วยน้ำชามาวางไว้ด้านหน้าของผู้มาเยือนใหม่ เขารินน้ำชาใส่ถ้วยและยกให้โลแกนกับเอซร่า ก่อนจะยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตร
“ขนมก็มาแล้วครับ” ตามมาด้วยเฮนรี่ที่ถือจานคุกกี้มาวางที่โต๊ะเล็กหน้าโซฟา
“ขอแนะนำก่อนนะคะ นี่เฮนรี่เป็นลูกชายคนโต ส่วนคนผมเงินชื่อปีเตอร์เป็นคนเล็กค่ะ”
“สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับและฝากตัวด้วยนะครับ” ทั้งสองพูดและยิ้มให้คนตรงหน้าพร้อมกัน เป็นยิ้มที่สามารถละลายใจคนเห็นอย่างโลแกนและเอซร่าได้เป็นอย่างดี แต่พ่อลูกคู่นี้ก็สามารถเก็บอารมณ์ได้เป็นอย่างดีเช่นกัน
เฮนรี่และปีเตอร์นั่งฟังแม่ของเขาคุยกับโลแกน ก็ทำให้เขารู้อะไรหลายๆอย่างเช่น โลแกนเป็นพ่อหม้ายเมียทิ้งให้เลี้ยงลูก และเป็นรุ่นน้องคนสนิทกับพ่อ ส่วนเอซร่าเป็นเด็กที่แสบพอๆกับพวกเขาเท่าที่ฟังจากวีรกรรมแล้วเผลอๆคงมากกว่าพวกเขาซะอีก
ส่วนด้านโลแกนและเอซร่า ก็ได้รู้เรื่องของลูกชายบ้านนี้ในหลายๆอย่างเช่น เฮนรี่มักจะโดนมองว่าเป็นทอมทั้งๆที่เป็นผู้ชาย แต่ก็ขอยอมรับว่าอีกฝ่ายสวยเหมือนผู้หญิงจริงๆ ส่วนปีเตอร์ก็แสบเหมือนลูกชายของเขามากแต่คงน้อยกว่า
คุยกันได้สักพักใหญ่ โลแกนก็ขอตัวกลับเพราะเขามีงานค้างที่ต้องทำต่อให้เสร็จ มาร์ธาและลูกชายของเขาเดินมาส่ง โลแกนและเอซร่าหน้าบ้าน ทั้งสองฝ่ายกล่าวลากันก่อนมาร์ธาจะจูงเฮนรี่และปีเตอร์เข้าบ้านไป
“พ่อผมขอเฮนรี่นะ” หลังจากขึ้นรถมาแล้ว เอซร่าก็พูดขึ้นก่อนจะหันไปมองผู้เป็นพ่อ
“งั้นของพ่อก็ปีเตอร์ โอเคนะ” ทั้งคู่จับมือกันและหัวเราะออกมายกใหญ่
TBC.
จริงอยากแต่งงคู่ loganpeterมานานแล้ววววว อยากพังกำแพงศีลแบบหนักมากกกกกกก แต่ใจก็อยากแต่งฟิคเฮนรี่อยู่เลยเสริมคู่ เอซร่ารี่เข้ามาด้วย จริงๆจะเอาเบนรี่แต่อยากให้เอซร่าเป็นพระเอกมากกว่า55555555555 ป๋าร้องไห้ทำไม
**แปะรูปรอยยิ้มของฉันหน่อยย5555555555555
#กินขนมยังจะหัวเราะ บ้าไปแล้วค่ะขุ่นคริส
ไปล้ะค่ะส่งจุ๊บบบบบบบ >3<
Tong_KGZ 